De knoop is doorgehakt.
Het gaat gebeuren.
Er is geen weg meer terug.
Ik ga de uitdaging aan.
De uitdaging om 42,195 km te rennen tijdens de Melbourne Marathon op 12 oktober.
De Melbourne Marathon wordt sinds 1978 elk jaar gehouden in oktober. De 42,195 km of 26,2 miles is de belangrijkste race tijdens het Melbourne Marathon Festival. Je kunt ook deelnemen aan de halve marathon, 10 km run, 5 km run, 3 km walk of als team.
Sinds 2007 is de start van de marathon vlakbij de Melbourne Cricket Ground (MCG) en ren je de laatste kilometer van de marathon een rondje op de grond van de MCG. De MCG is een belangrijk stadion in Melbourne dat wordt gebruikt voor cricket, footy (football) en voetbal. Het is het 11e grootste stadion van de wereld en de grootste van Australië. In 1956 was de MCG het hoofdstadion van de Olympische Spelen.
De route van de overwegend vlakke marathon gaat door de meest schilderachtige gebieden van Melbourne. Je loopt door de Botanic Gardens, het Albert Park en op de weg parallel aan de stranden van Port Phillip Bay.
Een unieke ervaring.
Een kans waar ik gebruik van moet maken.
Maar toch heb ik getwijfeld.
Verschillende vragen spoken door m’n hoofd.
Kan ik dit?
Heb ik genoeg getraind?
Loop ik niet te hard van stapel?
Want zoveel ervaring heb ik nog niet.
Ik ben vorig jaar pas serieus begonnen met trainen.
12 januari liep ik m’n eerste 10 km.
30 maart liep ik m’n eerste halve marathon.
En dan nu, ongeveer een jaar later ga ik m’n eerste marathon lopen.
Dit weekend liep ik mijn langste afstand ooit, 30 km.
De eerste kilometers vlogen voorbij.
Ik moest even in m’n ritme komen, maar ik had al gauw een ontspannen tempo gevonden.
Ik genoot van de prachtige omgeving.
Rennend langs de kunstlijn van Port Phillip Bay.
Waar ik precies naar toe rende, wist ik niet.
Gewoon 15 km heen en dan weer 15 km terug, dat was mijn plan.
Simple as that!
Rond de 12 km kwam ik een leuke uitdaging tegen.
Het voetgangerspad ging over van asfalt naar een trailpad met los zand en trappen.
Oei, dat was niet helemaal de bedoeling.
Goed, gewoon gas erop en gaan.
Het zorgde in ieder geval voor wat afwisseling.
Ik zat op 14 km en besloot om even wat te drinken bij een waterfonteintje (ik heb nog steeds geen waterbelt) en nam ik een mentos snoepje (ik heb nog geen gels).
Oké, niet echt de juiste voorbereiding voor een lange run, maar ik kon er op vooruit!
Ik maakt een U-turn en rende bijna dezelfde route weer terug. (Dit keer gewoon over het fietspad in plaats van het trailpad).
Rond de 20 en 24 km maakte ik wederom een korte drinkstop en nam ik weer een mentos snoepje. En voor ik het wist zat ik aan de 30 km.
Wauw, wat voelde dat fijn zeg!
Het was gewoon vreemd om stil te staan na 30 km.
Ik begon m’n run met een pace van 5”35 en eindigde m’n run ook met een pace van 5”35.
Met een eindtijd van 02:54:04 min ben ik zeker tevreden!
Ik heb van elke kilometer genoten.
De run, de omgeving, the flow… het was genieten!
Nog 27 dagen te gaan.
Dan moet ik het waar gaan maken.
Ik ga me niet teveel concentreren op de tijd.
Mijn doel is… genieten en de marathon uitlopen.
En ohja… de start van de marathon is om 7 uur ’s ochtends!!!!
Dat gaat wat worden als een ¨niet morning runner¨…
Liefs, Inge